Το κλείσιμο των τραυμάτων συνήθως απαιτεί ράμματα ή συρραπτικά, αλλά κανένα από τα δύο δε μπορεί να δημιουργήσει πλήρη σφράγιση. Και όταν πρόκειται για εσωτερικούς τραυματισμούς που είναι πιο δύσκολο να επουλωθούν, αλλά και για τραυματισμούς σε όργανα που κινούνται σημαντικά, όπως οι πνεύμονες, η θεραπεία γίνεται ακόμα πιο δύσκολη. Τα στεγανωτικά υλικά προσφέρουν μια λύση στα προβλήματα αυτά, αλλά κανένα από αυτά δεν πληροί όλες τις απαιτήσεις ενός αποτελεσματικού χειρουργικού εργαλείου.
Ωστόσο, οι ερευνητές ανέπτυξαν ένα νέο τύπο σφραγιστικού υλικού που μπορεί να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις. Το έργο τους δημοσιεύθηκε στην Science Translational Medicine.
Ένα καλό χειρουργικό σφραγιστικό πρέπει να έχει ένα συνδυασμό χαρακτηριστικών: πρέπει να είναι ελαστικό, συγκολλητικό, μη τοξικό και βιοσυμβατό, ανέφερε σε δήλωσή του ο Nasim Annabi, συγγραφέας της μελέτης και ερευνητής στο Northeastern University. Τα περισσότερα σφραγιστικά στην αγορά διαθέτουν ένα ή δύο από αυτά τα χαρακτηριστικά, αλλά όχι το σύνολό τους. Θέλαμε να κατασκευάσουμε ένα υλικό που θα μπορούσε να έχει όλες αυτές τις ιδιότητες.
Το προϊόν τους, που ονομάζεται MeTro, είναι βιοσυμβατό επειδή δημιουργείται με πρωτεΐνες παρόμοιες με εκείνες που συνθέτουν την ελαστίνη στους ανθρώπους. Μεταβάλλοντας τις συγκεντρώσεις αυτών των πρωτεϊνών στο σφραγιστικό επέτρεψε στους ερευνητές να δημιουργήσουν το υδροπηκτό MeTro με μια σειρά διαφορετικών ελαστικοτήτων. Επιπλέον, το MeTro σταθεροποιείται σε μόλις 60 δευτερόλεπτα με τη βοήθεια ενός υπεριώδους φωτός.
Το MeTro δοκιμάστηκε σε αρουραίους χρησιμοποιώντας το για να σφραγίσει τομές σε αρτηρίες και διάτρηση στους πνεύμονες. Ήταν επίσης σε θέση να σφραγίσει με επιτυχία τις πληγές στους πνεύμονες χοίρων ακόμη και κατά τη διάρκεια επαναλαμβανόμενων αναπνοών. Το επόμενο βήμα είναι να δοκιμαστεί στους ανθρώπους.
Οι πιθανές εφαρμογές είναι πολλές, από τη θεραπεία σοβαρών εσωτερικών τραυμάτων καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, όπως ατυχήματα σε τροχαία και σε εμπόλεμες ζώνες, καθώς και βελτίωση των νοσοκομειακών επεμβάσεων, δήλωσε ο Anthony Weiss, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ και συγγραφέας της μελέτης.
Πρόσφατα σχόλια